Een prachtig gedicht geschreven door mijn slaaf hans

woensdag, de 28ste

Voor een verjaardag geef je een cadeau.
Je neemt het mee of geeft dat later een keer,
zoals ik, op de boot, als ik buig, neer,
om te kussen, het leer van Uw laarzen of zo.

Maar U wilt deze keer niet iets van waarde,
iets dat voor mij, Uw slaafje, – te veel – kost,
U vindt dat voor mij een te grote uitgavenpost.
Een kaartje of brief valt ook in goede aarde,

en zelfs een aardig verhaaltje kan U behagen.
Maar een gedicht dan, aan U gericht, voor U gemaakt,
zal dat eventueel iets zijn wat U mogelijk ook raakt?
Ik aarzel, vind het nog steeds een misdragen,

om zonder met iets aan te komen voor U.
Ik vind dat zelfs, voor mijzelf althans, onwaardig
en ook niet lief, of laat ik zeggen, niet echt aardig.
Wat bullshit is, immers, het is even niet anders, nu.

En zijn woorden, oprecht gemeend en gevangen
ook niet een mooi cadeau voor U, die verjaart,
als een soort van mooie verjaardagskaart?
Jawel, plus erbij drie kussen, op Uw beide wangen.

Uw slaafje